مینه
اموخته چې څوک د مینې په جنجال شی
وی ژوندى خو نور د مړی په مثال شـی
ښائیستونه به ئې نوره هم سـیوا شــی
که ئې پورې په لنډۍ زنه شین خال شـی
خداى خو شته دى که څوک نه لرم جانانه
یوه ورځ به د ضرور کــبر زوال شـی
زندګی مې د خداى بیرته رانه واخــلی
که بې تا مې د بل چا د مینې خیال شـی
د جنت زیرى به څنګه نه پرې کــیږی
چې مین څوک په اشنا لکه بـلال شـی
ما ته یاده اشنا ستا د مخ څــیره شـی
چې ښکاره په تورو غرو د بوډۍ ټال شی
درمان داسې ستا غمونو اوتـر کــړى
لکه ښار ته چې راپیښ کوم کلیوال شی